Πείραμα σοσιαλισμού σε μια τάξη μαθητών

Ένας καθηγητής οικονομικών σε ένα τοπικό κολλέγιο δήλωσε ότι δεν είχε αποτύχει ποτέ κάποιος σπουδαστής πριν, αλλά άφησε μεταξεταστέα πρόσφατα μια ολόκληρη τάξη.

Αυτή η τάξη επέμενε ότι ο σοσιαλισμός θα λειτουργούσε και ότι αν κανένας δεν ήταν φτωχός και κανένας δεν ήταν πλούσιος, το σύστημα θα λειτουργούσε ως ένας μεγάλος εξισωτής.

Ο καθηγητής έπειτα είπε «ο.κ., θα κάνουμε κι εμείς ένα πείραμα σε αυτήν την τάξη με σοσιαλιστικό σχέδιο». Όλοι οι βαθμοί στα γραπτά διαγωνίσματα θα υπολογίζονται κατά μέσο όρο και ο καθένας θα λάβει τον ίδιο βαθμό -έτσι κανένας δεν θα αποτύχει αλλά και κανένας δεν θα πάρει Α (άριστα)...

Μετά από το πρώτο τέστ, οι βαθμοί υπολογίστηκαν κατά μέσο όρο και ο καθένας πήρε ένα Β (λίαν καλώς). Οι σπουδαστές που μελέτησαν σκληρά στενοχωρήθηκαν και οι σπουδαστές που μελέτησαν λίγο ήταν ευτυχείς.

Καθώς το δεύτερο τέστ διεκπαιρεώθηκε, οι σπουδαστές που μελέτησαν ελάχιστα είχαν μελετήσει ακόμα λιγότερο και αυτοί που μελέτησαν σκληρά μελέτησαν λιγότερο. Ο δεύτερος μέσος όρος των διαγωνισμάτων ήταν ένα Γ (βάση)!

Ανδρέας Τσιπρανδρέου

Πολλές δημοσκοπήσεις δείχνουν πως οι Έλληνες θεωρούμε κατά μεγάλη πλειοψηφία τον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον μεγαλύτερο ηγέτη της μεταπολιτευτικής μας ιστορίας. Μπορεί κάποιος να διαφωνεί απόλυτα (και δίκαια κατά την γνώμη μου ) με αυτή την εκτίμηση αλλά αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που ισχύει είναι πως στο συλλογικό υποσυνείδητο ο Ανδρέας συνεχίζει να βρίσκεται στο βάθρο και μάλιστα πρώτος.

Είναι λογικό; Ασφαλώς! Τη δεκαετία του 80 σημαντικό κομμάτι του ελληνικού λαού ένιωσε πως «μπήκε στο σύστημα». Η κατάργηση ορισμένων έως τότε αναχρονισμών, η πολυδιαφημισμένη διάλυση του κράτους-αστυνόμου κατεγράφησαν ως θετικές εξελίξεις. Το κακό είναι πως το εκκρεμές, όπως συχνά συμβαίνει στην Ιστορία σε περιόδους κοινωνικών εκρήξεων, πήγε πολύ μακριά από την άλλη μεριά.

Τελικά, πόσο έκοψε τις συντάξεις ο ΣΥΡΙΖΑ συγκριτικά με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ;

Η αγαπημένη κατηγορία του εκτοξεύει ο ΣΥΡΙΖΑ στους αντιπάλους του είναι ότι έχουν «πετσοκόψει τις συντάξεις». Ο ακριβής αριθμός διαφέρει, άλλες φορές είναι 11, άλλες φορές είναι 12, άλλες είναι 13 κοκ. Ο σύντροφος Μοσκοβισί βέβαια τον Αύγουστο του 18 δήλωνε ότι «το 2ο μνημόνιο δεν τέλειωσε γιατί ΝΔ-ΠΑΣΟΚ δεν έκοψαν τις συντάξεις και δεν έκανε την μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό» κάτι που έκανε με άνεση ο ζεν πρεμιέ (τουλάχιστον έτσι πιστεύει για τον εαυτό του) υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος.

Το βέβαιο είναι ότι περικοπές έγιναν και είναι βέβαιο ότι η μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού είναι ακόμα εκκρεμής και πολλά ακόμα πρέπει να γίνουν.

Πόσο όμως περικόπηκαν οι συντάξεις από τον μνημονιακή περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ και πόσο την μνημονιακή περίοδο 2010-2014;

Το ηλεκτρονικό σύστημα idika.gr μας δίνει την απάντηση. Συγκρίνοντας μηνιαίες εκθέσεις ΗΛΙΟΣ για τις συντάξεις για τον μήνα Φεβρουάριο 15 οπότε και ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ με την αντίστοιχη έκθεση Ιουλίου 18 που είναι και η πιο πρόσφατη διαπιστώνουμε τα εξής:

Απο συριζοτρολ Γενικός Γραμματέας Επικοινωνίας: Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση

Ε​​γινε θέμα προ ημερών, επειδή η κυβέρνηση διόρισε στη θέση του γενικού γραμματέα Ενημέρωσης και Επικοινωνίας έναν δικό της δημοσιογράφο, ο οποίος το 2012 διέπρεψε ως διαδικτυακό τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Να εξηγήσω ότι το «τρολ», εκ του αγγλικού troll (τερατάκι των μυθολογιών του Βορρά), είναι ένας τύπος σκυμμένος πάνω σε ένα λάπτοπ, που δουλειά του είναι να επιτίθεται σε επιλεγμένους στόχους μέσα από τα social media. Η συγκεκριμένη απόφαση προκάλεσε την αγανάκτηση της αντιπολίτευσης, επί τη βάσει κάποιου ασαφούς ηθικού κωλύματος, λόγω της προϋπηρεσίας του διορισθέντος ως τρολ.

Η ηθική αγανάκτηση δεν νομίζω όμως ότι έχει θέση στο ζήτημα αυτό. Τη φέρνει η κεκτημένη ταχύτητα μιας εποχής η οποία τελειώνει και εμείς, οι τυχεροί, βλέπουμε τα τελευταία της. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κάνει το τρολ γενικό γραμματέα και μάλιστα Ενημέρωσης είναι μία ακόμη απόδειξη του κυνικού ρεαλισμού, με τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρνει να κρατιέται στην εξουσία. Για τα μέτρα της εποχής μας, τα τρολ πρέπει να έχουν τέτοιες επιτελικές θέσεις, όπως του γ.γ. Ενημέρωσης και Επικοινωνίας. Μετά την προεκλογική καμπάνια του Ομπάμα το 2008, την πρώτη που βασίστηκε κυρίως στα social media, ολοένα και μεγαλύτερη σημασία αποκτούν οι τρομερές δυνατότητες που απελευθερώνει το Ιντερνετ. Το πεδίο της πολιτικής διαμάχης εκτείνεται πια στον κυβερνοχώρο και στα δίκτυα επικοινωνίας που προσφέρει στους χρήστες. Οσο θα υποχωρεί (και θα αποχωρεί) η γενιά των ηλεκτρονικά αναλφάβητων τόσο το κέντρο βάρους της πολιτικής θα μετατοπίζεται προς τον κυβερνοχώρο.

Κόστος δημοσίου - Συγκριτικός χάρτης

Στην Ελλάδα ξέραμε ότι το κόστος λειτουργίας του Δημόσιου ήταν εξαιρετικά υψηλό από κάθε άποψη. Τόσο για τις δυνατότητες της χώρας, όσο και συγκριτικά με τους εταίρους μας στην Ευρώπη.

Με λίγα λόγια δαπανούσε πολλά χρήματα για να λειτουργεί.

Τώρα τελευταία παράλληλα με τις κλασικές αριστερές δοξασίες περι μεγαλώματος του Δημοσίου -φυσικά μέσω προσλήψεων ημετέρων- είναι της μόδας και σε άλλους χώρους να λένε ότι δεν υπάρχουν πλέον όρια μείωσης του κόστους και ότι πρέπει σιγά σιγά αναστρέψουμε την πορεία μείωσης του.

Είναι όμως έτσι; Τι κοστίζουν στην χώρα και στους φορολογούμενους οι δαπάνες ή το OpEx του κράτους; Ως "Δαπάνη" ορίζονται πληρωμές σε μετρητά για τις λειτουργικές δραστηριότητες της κυβέρνησης για την παροχή αγαθών και υπηρεσιών.

Περιλαμβάνει την μισθοδοσία των εργαζομένων (μισθοί - ημερομίσθια), τόκους-χρεολύσια, επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, κοινωνικές παροχές, καθώς και άλλα έξοδα, όπως τα μισθώματα και τα μερίσματα.

Ο ακόλουθος πίνακας που αντλήθηκε απο την Παγκόσμια Τράπεζα με βάση τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία (2016) και είναι απολύτως ενδεικτικός:

Stalin's Constitution

In 1936, Stalin unveiled a new constitution.

The New York Times enthused: “Today, when the democratic-bourgeois cause is on the defensive…the proposed new Soviet Constitution brings it unexpected aid and comfort.” The document in question promised broad civil liberties and economic guarantees to all Soviet citizens. It received a rapturous response from many in Europe and the United States who thought it compared favorably with America’s constitution, particularly in light of the Great Depression.

But what did this new constitution really mean for life in the Soviet Union, especially considering the fact that the country was, at that very moment, descending into the savage political persecution of Stalin’s Great Purge? And why did a man as uninterested in legal niceties as Stalin put so much work into writing a constitution?

To understand law in the Soviet Union, it is necessary to start with its revolutionary founder. Vladimir Lenin—who had studied law as a young man—argued that bourgeois law was merely a means of repression of the proletariat. As such, a revolutionary dictatorship would use violence, not the law, to maintain power. And once the revolution was firmly ensconced in power, law would be nothing more than an “organ of power of the proletariat” and “an instrument for inculcating discipline.” In practice, this meant a primitive and utilitarian sort of “justice” with few norms, little standardization, and no legal protections for potential victims.

Καταρρίπτοντας την εργασιακή θεωρία αξίας του Μαρξ

Εισαγωγή

Μεγάλος αριθμός ανθρώπων συνεχίζει να πιστεύει στην Μαρξιστική (στην ουσία Ρικαρντιανή βέβαια) θεωρία περί αξίας 1. Θεωρούν δηλαδή ότι η αξία ενός αγαθού είναι ανάλογη με την κοινωνικώς απαραίτητη ποσότητα εργασίας που χρειάστηκε για να παραχθεί. Αν και η Μαρτζιναλιστική επανάσταση στα οικονομικά άφησε λίγα περιθώρια ακόμα και σε Μαρξιστές να διατηρήσουν την πεποίθηση αυτή, εντούτοις, η σύγχυση συνεχίζει να υπάρχει. Θεωρούμε καλό λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε γιατί η θεωρία αξίας του Μαρξ είναι εντελώς λανθασμένη. Από εδώ και στο εξής, όποτε αναφερόμαστε στον Μαρξ θα παραθέτουμε σε παρένθεση τον εκάστοτε τόμο του «Κεφαλαίου» με λατινικά γράμματα, ακολουθούμενο από τη σελίδα στην οποία βρίσκεται το χωρίο.

Θα χρησιμοποιήσουμε επίσης στοιχεία από την ανάλυση του Eugen von Böhm-Bawerk στο «Karl Marx and the Close of His system» (1896). Αυτά θα αναφέρονται με το όνομα του συγγραφέα σε παρένθεση και μετά θα αναφέρεται η εκάστοτε σελίδα (π.χ. Böhm-Bawerk, σελ. Χ)

Ο Μαρξ και η εργασιακή θεωρία της αξίας (labour theory of value)
Από την αρχή, στο αρχικό κεφάλαιο του πρώτου τόμου του «Κεφαλαίου», ο Μαρξ περιορίζει την ανάλυσή του στον κόσμο των εμπορευμάτων, ένα υποσύνολο των αγαθών εν γένει:

«Ο πλούτος των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχεί ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής εμφανίζεται ως μια τεράστια συσσώρευση εμπορευμάτων, με μία μονάδα της να αποτελεί και ένα εμπόρευμα. Συνεπώς, μια οικονομική ανάλυση της καπιταλιστικής κοινωνίας πρέπει να ξεκινήσει με την ανάλυση του εμπορεύματος». (Ι, σελ 27)

Ποια, λοιπόν, είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά ενός εμπορεύματος; Ένα εμπόρευμα πρέπει, καταρχάς, να είναι χρήσιμο. Πρέπει να ικανοποιεί κάποιες «ανθρώπινες ανάγκες», είτε άμεσα ως «αντικείμενο κατανάλωσης είτε έμμεσα ως μέσο παραγωγής» (I, σελ. 27). Επιπλέον, πρέπει να παραχθεί για ανταλλαγή στην αγορά. Ένα άτομο που παράγει αγαθά για να ικανοποιήσει τις δικές του επιθυμίες «δημιουργεί αξία χρήσης, αλλά όχι εμπόρευμα». Για να παράγει εμπορεύματα πρέπει να «όχι μόνο να παράγει αξία χρήσης αλλά και αξία χρήσης για τους άλλους, κοινωνικές αξίες χρήσης» (I, σελ. 30). Αυτά τα δύο χαρακτηριστικά ενός εμπορεύματος αποτελούν τη βάση της θεωρίας της αξίας του Μαρξ. Η αξία χρήσης ενός εμπορεύματος βασίζεται και καθορίζεται πλήρως από τη χρησιμότητά του, από το γεγονός ότι μπορεί να τεθεί σε αιτιώδη συνάφεια με την ικανοποίηση επιθυμιών. Η αξία, με αυτή την έννοια, αναφέρεται στη σημασία που έχει ένα εμπόρευμα για την ευημερία ή την ικανοποίηση ενός ατόμου.

18 αποφθέγματα του Χάγιεκ που καταδεικνύουν τη σημασία της ελευθερίας

Του Gary M. Galles

Στις 8 Μαϊου ήταν τα γενέθλια του Φρίντριχ Χάγιεκ του «πιο εντυπωσιακά θαυμαστού στοχαστή του κλασικού φιλελευθερισμού για τον 20ο αιώνα». Ο Μίλτον Φρίντμαν, εξήγησε τη σημασία του ως εξής:

«Όλα αυτά τα χρόνια, ρωτώ ξανά και ξανά τους ομοϊδεάτες μου φίλους της ελεύθερης κοινωνίας πώς τα κατάφεραν να ξεφύγουν τη μετάδοση του κολλεκτιβιστικού τους πνευματικού περιβάλλοντος. Κανένα όνομα δεν αναφέρθηκε συχνότερα ως η πηγή του διαφωτισμού από εκείνο του Φρίντριχ Χάγιεκ».

Είναι αδύνατο να συνοψίσει κανείς επαρκώς τη συμβολή του Χάγιεκ που εκτείνεται σε 130 άρθρα και 25 βιβλία. Αξίζει όμως να αναφερθεί η συμβολή του που αφορά την πειστική επιχειρηματολογία υπέρ «εκείνης της συνθήκης των ανθρώπων όπου ο εξαναγκασμός κάποιων από κάποιους άλλους μειώνεται κατά το δυνατόν περισσότερο στην κοινωνία» κατά την εννοιολόγησή του της ελευθερίας, συνθήκη που σήμερα βρίσκεται σε υποχώρηση.

«Μια κοινωνία που δεν αναγνωρίζει ότι κάθε άτομο έχει τις δικές του αξίες που δικαιούται να ακολουθεί δεν έχει κανέναν σεβασμό για την αξιοπρέπεια του ατόμου και δεν μπορεί να γνωρίζει την ελευθερία».

Είστε σίγουρα καθηγητής Οικονομικών;

H Ιταλική κρίση δίνει σανίδα σωτηρίας στους λαϊκιστές, δραχμολάγνους, και δεν συμμαζεύεται. Δεν αρκούνται φαίνεται στους κόκκινους σβέρκους Τσίπρα-Καμμένου. Έτσι λοιπόν αρχίσαμε να διαβάζουμε ξανά για την δικτατορία της ΕΕ, την γερμανική μπότα, #ThisIsACoup και διάφορα άλλα γραφικά. Επειδή δεν λείπει ο Μάης από την Σαρακοστή, έκανε την εμφάνιση του και ο «καθηγητής Οικονομικών στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης» Διονύσης Χιόνης, ο οποίος τουίταρε το παρακάτω:

Για να μην υπαρχει καμμία αμφιβολία οτι η ΕΚΤ ανεβάζει τα spreads με πωλήσεις των Ιταλικών ομολόγων pic.twitter.com/uRkppgIK2N

— Dion Chionis (@Dionchionis) 29 Μαΐου 2018

Με λίγα λόγια, η ΕΚΤ πουλάει τα ιταλικά ομόλογα που έχει στην κατοχή της προκειμένου να ανεβάσει τα spreads της Ιταλίας και έτσι να εκβιάσει τους Ιταλούς ψηφοφόρους.

Είναι έτσι τα πράγματα;

Φυσικά και όχι. Η ΕΚΤ δημοσιεύει σε μηνιαία βάση τα στοιχεία αγορών κρατικών ομολόγων στα πλαίσια του QE, ή πιο τεχνοκρατικά PSPP (Public Sector Purchase Programme)

Η πλαστογράφηση της ιστορίας του Κατίν απο Μπογιόπουλο και Μαΐλη

Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του Χρήστου Κεφαλή «Υπόθεση Κατίν. Η ιστορική αλήθεια και ο Ριζοσπάστης», σελ. 31-34 και 180-181. Στο βιβλίο, ο συγγραφέας τεκμηριώνει τη σταλινική ενοχή για το Κατίν και ανασκευάζει τους ισχυρισμούς της πλούσιας αρθρογραφίας του Ριζοσπάστη για το θέμα, δείχνοντας ότι αποτελούν ένα αναμάσημα ψευδών που έχουν υποστηρίξει τα τελευταία χρόνια Ρώσοι νεοφασίστες και αντισημίτες οπαδοί του Στάλιν όπως ο Γιούρι Μούχιν. Κυκλοφορεί σύντομα από τις Εκδόσεις Επίκεντρο

Ένα γνώρισμα της έγκυρης δημοσιογραφίας, χωρίς το οποίο δεν μπορεί να νοηθεί σοβαρή ιδεολογική αντιπαράθεση, είναι η ακριβής, χωρίς αποσιωπήσεις και διαστρεβλώσεις, παράθεση των πηγών και μαρτυριών πάνω στις οποίες οικοδομείται μια επιχειρηματολογία και συνάγονται ορισμένα συμπεράσματα. Ωστόσο, η αρθρογραφία του Ριζοσπάστη χαρακτηρίζεται από συστηματικές παραχαράξεις και ψεύδη. Από τα πολλά που θα μπορούσε να παρατεθούν, θα ασχοληθούμε πρώτα με ορισμένα στα κείμενα των κ.κ. Μπογιόπουλου και Μαΐλη. Πρόκειται για τα Ν. Μπογιόπουλος, «Το Κατίν, ο Γκέμπελς και ο Άλφα», 5/2/2009 και Μ. Μαΐλης, «Η ιστορική αλήθεια και οι αιτίες της πλαστογραφίας της», 15/2/2009.

Για αρχή, ο κ. Μπογιόπουλος λέει: «Στο ημερολόγιο του Γκέμπελς, με εγγραφή στις 8 Μάη 1943, αναφέρονται τα εξής: “...δυστυχώς στους τάφους του Κατίν βρέθηκαν γερμανικές σφαίρες... Είναι απαραίτητο αυτή η πληροφορία να παραμείνει άκρως απόρρητη. Αν ποτέ ερχόταν εν γνώσει του εχθρού, η όλη υπόθεση του Κατίν θα κατέρρεε”...»