Το μνημόνιο-αντιμνημόνιο ως ελληνική πρωτοτυπία

Τον Μάιο του 2010 η Ελλάδα λίγο πριν την πρακτική χρεοκοπία υποχρεώθηκε να μπει σε πρόγραμμα οικονομικής στήριξης (μνημόνιο). 6 μήνες αργότερα την ίδια τύχη είχε η Ιρλανδία. 1 περίπου χρόνο αργότερα ακολούθησε και η Πορτογαλία.

Η περίπτωση της Ιρλανδίας είναι σαφώς διαφορετική της Ελλάδας αφού η στήριξη του χρεοκοπημένου τραπεζικού της συστήματος την έριξε στα βράχια.
Η πορτογαλική περίπτωση είναι μια πιο light εκδοχή της ελληνικής.

Και στις τρεις χώρες χορηγήθηκε παρόμοια συνταγή. Επώδυνες δημοσιονομικές προσαρμογές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις προκειμένου οι οικονομίες να καταστούν ανταγωνιστικές.

Η Ιρλανδία που είχε έτσι και αλλιώς σαφώς ανταγωνιστικότερη οικονομία εξήλθε του μνημονίου στα τέλη του 2013. Την ακολούθησε η Πορτογαλία το 2014. Η Ελλάδα δυστυχώς παραμένει σε κακά χάλια.

Τι πήγε στραβά; Μήπως σε Ιρλανδία-Πορτογαλία χορήγησαν το σωστό μνημόνιο ενώ σε εμάς το λάθος; Θα ήταν αστείο να το ισχυριστεί κάποιος αυτό. Και όμως στην Ελλάδα είναι η κυρίαρχη άποψη που φυσικά είναι έωλη.

Το μοτίβο της "διαπραγμάτευσης"

Δεν ξέρω αν το έχετε παρατηρήσει, αλλά όσο πλησιάζει ο Ιούνιος τόσο ξεθωριάζουν οι περήφανες «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Αρχικά η ρητορική τους ήταν ιδιαίτερα πολεμική. Δεν θα πάρουν κανένα υφεσιακό μέτρο τόνιζαν σε κάθε ευκαιρία. Βέβαια οι διαπρεπείς οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να μας εξηγήσουν πως η οικονομία βυθίστηκε σε ύφεση το 1ο τρίμηνο του 2015 χωρίς «νέα υφεσιακά μέτρα» αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Η αρχικές λίστες μέτρων και μεταρρυθμίσεων δεν περιείχαν τίποτα συγκεκριμένο πόσω μάλλον ποσοτικοποιημένο.

Μετά από αρκετά Eurogroup, στα οποία ο συμπαθής Γιάνης έφαγε αρκετό «ξύλο» και τελικά τον απέσυραν από την «διαπραγμάτευση», αρχίσαμε με αργούς ρυθμούς είναι η αλήθεια να διαβάζουμε πιο συγκεκριμένα νούμερα.

Το που μοτίβο επαναλαμβάνεται συνεχώς είναι:

Αριστεροί μύθοι επι της διαπραγμάτευσης

Σενάρια που βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα αποφάσισαν οι υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης και δεν έχουν καμία σχέση με τις πολιτικές αποφάσεις των κυβερνήσεων των 18 εταίρων της Ελλάδας στην ευρωζώνη διακινούνται τις τελευταίες ώρες στην Αθήνα.

Συγκεκριμένα, ξεκίνησε πάλι η συζήτηση για το πότε πρέπει να γινεί κάποιο έκτακτο eurogroup που “θα λύσει το ελληνικό θέμα”, με διάφορες ημερομηνίες να εναλλάσσονται σε πλήρη άγνοια των θεσμών που συγκαλούν το συγκεκριμένο όργανο.

Επιπλέον και για κάποιον ανεξήγητο λόγο, επανέρχεται πάλι στο προσκήνιο η ιδέα της “πολιτικής διαπραγμάτευσης” που πεθαίνει σε κάθε eurogroup, σε κάθε διμερή συνάντηση του πρωθυπουργού με ξένους ηγέτες και σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, για να αναστηθεί παραδόξως λίγες μέρες μετά, με αφορμή την επόμενη παράδοξη ημερομηνία.

Το real.gr ζήτησε από κοινοτικούς αξιωματούχους και πηγές της ευρωζώνης με άμεση γνώση της πορείας των διαπραγματεύσεων να διευκρινίσουν τις παρανοήσεις, αφού τους εφοδίασε με τα non papers προέλευσης Αθηνών και τις διαρροές του σχετικού ελληνικού ρεπορτάζ για το τι μέλει γενέσθαι.

Μύθος πρώτος: “ένα έκτακτο eurogroup που πρέπει να οριστεί στα τέλη Μαΐου”