1993: Μητσοτάκης για την Ενωμένη Ευρώπη και την Ελλάδα

Θέλετε να κάνουμε μια προέκταση;

Όσοι απο εμάς ζούμε το 2000 πως θα πρέπει να είναι η Ελλάδα;

Η Ελλάδα πρέπει να είναι μέλος της Ενωμένης Ευρώπης. Η Ευρώπη θα ενωθεί. Θα θυμηθούν οι Έλληνες τα λόγια μου. Ας λένε οι μίζεροι, οι μεμψίμοιροι, οι Θωμάδες ότι δεν θα γίνει. Εγώ το έχω πει πολλές φορές. Η πολιτική βούληση υπάρχει. Η Ευρώπη οπισθοχωρεί και μετά προχωρεί με άλμα προς το εμπρός.

Στην Ενωμένη Ευρώπη η Ελλάς πρέπει να έχει θέση... Και τι σημαίνει Ενωμένη Ευρώπη;
Σημαίνει να έχουμε το νόμισμα της Ευρώπης. Σημαίνει να κυκλοφορεί το ECU (πρόδρομος του Ευρώ).

Σημαίνει να μην έχουμε πληθωρισμό. Θα έχουμε μια Ελλάδα που θα ισχύουν οι κανόνες της Ελεύθερης Οικονομίας, της Ανταγωνιστικότητας - θα δουλεύουμε βέβαια περισσότερο αλλά θα έχουμε τις Ευρωπαικές προδιαγραφές εις ότι αφορά τον τρόπο με τον οποίο θα δουλεύουμε και θα παράγουμε.

Και θα έχουμε μια Ελλάδα που θα έχει αυτοκινητοδρόμους απο την Καλαμάτα μέχρι την Ειδομένη και απο την Ηγουμενίτσα μέχρι τα Τουρκικά σύνορα, που θα έχει σιδηρόδρομους. Θα έχουμε το αέριο, θα έχουμε πετύχει τον βιολογικό καθαρισμό σε όλες τις Ελληνικές πόλεις, θα έχουμε ενοποιήσει όλους τους αρχαιολογικούς χώρους της Αθήνας αξιοποιώντας σωστά το πακέτο Ντελόρ 2

Διάβασε ακόμα:
Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Ο μεγάλος μεταρρυθμιστής 

Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Ο μεγάλος μεταρρυθμιστής

Η έννοια "δικαίωση" θα συνοδεύει για πολλά χρόνια το όνομα του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Δεν είναι μόνο η "προφητική" του ομιλία το 1994 στη Βουλή ότι η Ελλάδα θα καταλήξει να ζητά την βοήθεια του ΔΝΤ. Είναι πρωτίστως το μεταρρυθμιστικό έργο που ο οποίος θεμελίωσε στην 3ετή πρωθυπουργία του και ανακόπηκε πρόωρα, πριν ολοκληρωθεί και αποδώσει καρπούς.

Οι παρεμβάσεις στο συνταξιοδοτικό, στις ιδιωτικοποιήσεις, στα δημοσιονομικά, στο χρέος και στον πληθωρισμό θεωρούνται οι κομβικότερες μεταξύ δεκάδων τομών που έγιναν ή θεμελιώθηκαν μέσα σε πολύ λίγο χρόνο. Στα χρόνια που ακολούθησαν όμως πολλές αναστράφηκαν ή έμειναν στον δρόμο υπό το βάρος αντιδράσεων και πιέσεων. Ίσως αν είχαν εφαρμοσθεί εξ αρχής πολλά πράγματα στην οικονομία να είχαν εξελιχθεί διαφορετικά για τη χώρα.

Πού οδήγησε ο εκτροχιασμός του χρέους το 2015

Η κυβερνητική πλειοψηφία ψήφισε πρόσφατα σειρά περιοριστικών μέτρων που εκτείνονται πέρα από το 2018 και δίνουν στο ΔΝΤ κεντρικό ρόλο στη διαμόρφωση της ελληνικής δημοσιονομικής πολιτικής τα επόμενα χρόνια. Τα δύο αυτά στοιχεία καθιστούν τη συμφωνία για κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης ένα τέταρτο μνημόνιο, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση προσυπέγραψε προσδοκώντας μια συμφωνία αναδιάρθρωσης του επίσημου ελληνικού χρέους.

Η βέβαιη αναγκαιότητα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους είναι το αποτέλεσμα του εκτροχιασμού της ελληνικής οικονομίας το πρώτο εξάμηνο του 2015. Σύμφωνα με εκτιμήσεις του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος και του επικεφαλής του ESM, αλλά και ανεξάρτητες εκθέσεις, τα γεγονότα του 2015 αύξησαν τις μελλοντικές ελληνικές δανειακές ανάγκες κατά δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ανέτρεψαν την αναπτυξιακή δυναμική της περιόδου 2012-14 και επέφεραν βαρύ πλήγμα στην αξιοπιστία της Ελλάδας, όπως αυτή αποτυπώνεται σε σειρά δεικτών επενδυτικής εμπιστοσύνης. Ως αποτέλεσμα, σύμφωνα με τις εκθέσεις βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους του ΔΝΤ, όπως και έγκυρων ανεξάρτητων οργανισμών (π.χ. Ινστιτούτο Bruegel), ο εκτροχιασμός του 2015 κατέστησε το ελληνικό χρέος από οριακά βιώσιμο σε εξαιρετικά μη βιώσιμο και μετέτρεψε την ανάγκη ελάφρυνσής του από πιθανή και περιορισμένη στο τέλος του 2014 σε βέβαιη και μεγάλη το καλοκαίρι του 2015. Πάνω σε αυτό το δεδομένο στηρίζεται η παρούσα συζήτηση για ελάφρυνση χρέους.