Απελευθέρωση αγοράς ενέργειας: Φθηνότερο ή ακριβότερο ρεύμα;

Με αφορμή το σπάσιμο της ΔΕΗ σε «μικρή» και «μεγάλη» για να πωληθεί σε ιδιώτες επενδυτές η «μικρή» ακούμε και διαβάζουμε επιχειρήματα όσων αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση που αναφέρουν ότι σε όποια χώρα ιδιωτικοποιήθηκε η κρατική ΔΕΗ, πραγματοποιήθηκαν μεγάλες αυξήσεις ρεύματος.

Ουδέν αναληθέστερο.

H ΔΕΗ και η πώληση της

Να αρχίσουμε με τα βασικά. Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στην Ελλάδα είναι υποχρέωση μας προς την ΕΕ εδώ και πολλά χρόνια.
Ως εκ τούτου δεν προέκυψε λόγω του…τρισκατάρατου μνημονίου.

Τι είναι η μικρή ΔΕΗ
Εν συντομία η μικρή ΔΕΗ θα αποτελείται το 30% της παλαιάς ΔΕΗ. Θα έχει το 30% (περίπου) του προσωπικού, πελατολογίου, παραγωγικών μονάδων, ενεργητικού και υποχρεώσεων αυτής. Η υποδομή των δικτύων παραμένει στο κράτος.Τα έσοδα από την πώληση της μικρής ΔΕΗ θα κατευθυνθούν όχι στην εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, αλλά στην «μεγάλη» ΔΕΗ που με την σειρά της θα το επενδύσει υποχρεωτικά σε ανανέωση δικτύου υποδομών κτλ που θα οδηγήσει τελικά σε φθηνότερο ρεύμα.

Το επίδομα μη επιδόματος στο Δημόσιο

Την εποχή που δανεικά υπήρχαν και ήμασταν «ανεπτυγμένοι», όποιος προλάβαινε μοίραζε λεφτά. Στο Δημόσιο, εννοείται. Σύμφωνα, όμως, με το αναπτυξιακό δόγμα που κυριαρχεί στη χώρα, μαζί με τον βασιλικό κρατικό τομέα ποτιζόταν και η γλάστρα του ιδιωτικού. Οι κυβερνήσεις σκορπούσαν τα δανεικά στο Δημόσιο, οι λήπτες των δανεικών έτρεχαν στα μαγαζιά, οι επιχειρήσεις διόγκωναν τις εισαγωγές, τα ελλείμματα αυξάνονταν, αλλά όλοι ήμασταν ευτυχισμένοι και (κυρίως) «ανεπτυγμένοι».

Κορυφαίο παράδειγμα αυτής της «αναπτυξιακής πολιτικής» ήταν το επίδομα των 176 ευρώ που δόθηκε το 2002 σε δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι δεν είχαν άλλα επιδόματα, δηλαδή κάτι σαν «επίδομα έλλειψης άλλων επιδομάτων» Αυτό ονομάστηκε «κοινωνική δικαιοσύνη» κι έτσι με μια δαπάνη των φορολογουμένων ύψους 740 εκατ. ευρώ πετυχαίναμε δύο στόχους: εκτός από «ανεπτυγμένοι» ήμασταν και «δίκαιοι».