Η διδαχή της παράνοιας και η Παιδεία

Σε ολόκληρο τον κόσμο η Παιδεία θεωρείται ευλογία. Ακόμη και στην Ελλάδα, οι παλιοί συνήθιζαν να λένε ότι «όπου ανοίγει ένα σχολείο, κλείνει μια φυλακή». Μόνο στην Ελλάδα της χαχαμπούχα εξέγερσης θα μπορούσε να θεωρηθεί κατάκτηση το κλείσιμο των σχολείων και των πανεπιστημιακών σχολών. Από την εποχή που χλευαζόταν το σύνθημα της ΚΝΕ «Πρώτοι στα μαθήματα, πρώτοι στον αγώνα» μέχρι τις καταλήψεις για ψύλλου πήδημα και μέχρι το σύνθημα που γράφτηκε με μαύρο σπρέι «Στον δρόμο της εξέγερσης βαδίζουμε ξανά, 500+ σχολεία κλειστά», το πολυτιμότερο αγαθό που μπορεί να προσφέρει μια κοινωνία στα παιδιά της έχει μπει στον πάτο της ιεράρχησής τους.

Κι ενώ κινδύνευσε να καεί η Αθήνα για την εκπαίδευση ενός μόνο νέου –και καταδικασθέντος για ληστεία τράπεζας–, το δικαίωμα στην Παιδεία χιλιάδων άλλων νέων καταπατείται καθημερινά από επαναστατημένα γκρουπούσκουλα που εμποδίζουν την εκπαιδευτική διαδικασία με τους συνήθεις αντιδημοκρατικούς τρόπους.

Πώς κατέληξε λοιπόν η χώρα όμηρος διάφορων παραλογισμών σε κάθε πτυχή του κοινωνικού της βίου; Πώς φτάσαμε κάθε χρόνο –μα κάθε χρόνο!– να καταλαμβάνονται τα σχολεία με παντός είδους αιτήματα; Πώς αυτή η κοινωνία έφτασε σχεδόν να θεσμοποιήσει ετήσιες τελετές καταστροφής των κέντρων των πόλεων και μάλιστα δύο φορές τον χρόνο· μία στις 17 Νοεμβρίου και μία στις 6 Δεκεμβρίου; Μήπως, τελικά, η παράνοια διδάσκεται στη νέα γενιά εξ απαλών ονύχων;

ΣΟΚ! Παγκόσμια συνομωσία για να μην κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ!

Φαίνεται ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει τόσο πολύ ενθουσιαστεί με την ιδέα ότι θα γίνει Πρωθυπουργός και θα κάνει τις αγορές να χοροπηδάνε στον ήχο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, ώστε το επανέλαβε στην Κρήτη―προσαρμοσμένο, εννοείται, στα τοπικά μουσικά ήθη. Αντί οι αγορές να χορεύουν με νταούλια και ζουρνάδες, θα χορεύουν πεντοζάλι και ο ίδιος θα παίζει την λύρα.

Δεδομένου ότι δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε από την γραφικότητα μιας προεκλογικής περιόδου, είναι πιθανόν να το πει ξανά και ξανά, διότι όσο και αν είναι εντελώς εξωπραγματικό, ικανοποιεί προφανώς τον εγωισμό και τον τσαμπουκά των αδαών ψηφοφόρων που επιδιώκει να δελεάσει.

Ισχυρίζεται επιπλέον, ότι μεγάλο μέρος του χρέους που βρίσκεται στα χέρια των χωρών μελών της Ευρωζώνης αλλά και του ΔΝΤ (μεγαλύτεροι μέτοχοι του οποίου είναι οι ΗΠΑ, Ιαπωνία κτλ) θα κουρευτεί επείδή εκείνος θα είναι μάγκας και καραμπουζουκλής και θα διαπραγματευτεί σκληρά.

The ECB is not the German central bank

For many years, the debate about whether the European Central Bank (ECB) was too heavily influenced by Germany was confined to academic papers. As of late, it has become the central policy question of the eurozone. Germany is more influential at the ECB than it should be. In fact, Mario Draghi’s penchant for seeking German approval has been his biggest mistake as head of the ECB. He should end it. If he waits until the German public comes around to looser ECB policy, it might be too late, as the seemingly unstoppable fall in inflation and the eurozone’s weak growth prospects show. The Bundesbank, rather than torpedoing reasonable ECB decisions, should throw its weight behind a more expansionary monetary policy and back the ECB.

Αριστεροί μύθοι και πικρές αλήθειες για τα Δεκεμβριανά

Τα δραματικά γεγονότα του Δεκεμβρίου- Ιανουαρίου 1944 στην Αθήνα έχουν δώσει λαβή για την καλλιέργεια μιας ολόκληρης μυθολογίας από την πλευρά του ΚΚΕ και άλλων συνιστωσών της ελληνικής Αριστεράς. Προσωπικά δεν συμμερίζομαι απόψεις τύπου μαύρο-άσπρο (π.χ. όλοι οι δεξιοί είναι καλοί και όλοι οι αριστεροί είναι κακοί), αλλά πιστεύω ότι η νέα γενιά Ελλήνων δεν είναι υποχρεωμένη να τρέφεται με την μυθολογία και την παραφιλολογία μιας συγκεκριμένης παρατάξεως. Θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες παραμέτρους και ορισμένα ιστορικά στοιχεία, ώστε να βοηθήσω την απαγκίστρωση της νεοελληνικής ιστοριογραφίας από μύθους συστηματικά και περίτεχνα καλλιεργημένους επί δεκαετίες.

Ερώτημα 1ο. Το ΚΚΕ επί κατοχής απλώς βοηθούσε τον αγώνα κατά των κατακτητών ή προετοίμαζε μεθοδικά την αρπαγή της εξουσίας και τον ένοπλο αγώνα κατά του αστικού κοινοβουλευτικού καθεστώτος;