Αγαπημένοι,
Επιτέλους φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού, στο αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα από το '74 κι έπειτα. Κι η ευθύνη τώρα πέφτει πάνω στον Αλέξη για να μας φέρει και πάλι πάνω στην επιφάνεια.
Μπορεί; Φαίνεται η συζήτηση να έχει περιοριστεί σε δύο επιλογές: ή να μας οδηγήσει σε αυτό που πολλοί ονομάζουν 'απόλυτη καταστροφή', δηλαδή τη ρήξη με την Ευρώπη και τη χρεοκοπία, ή να λάβει μέτρα, τα οποία όμως, όσο μπορώ να κατανοήσω, κάθε άλλο παρά θα μας βγάλουν από τον αέναο φαύλο κύκλο στον οποίο έχουμε περιέλθει.
Κάποιοι θεωρούν πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αρκεί για να επανακινηθεί η οικονομία.
Άλλοι είναι έτοιμοι να δεχτούν μία οποιαδήποτε συμφωνία 'για να σωθεί' η χώρα, ενώ η όποια επιχειρηματολογία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα νούμερα. Κι η αλήθεια είναι πως κάποιοι δείκτες είχαν παρουσιάσει έστω μια ελάχιστη βελτίωση τα δύο τελευταία χρόνια. Όμως κατά πόσο αυτή η ισχνή βελτίωση αντικατοπτρίζει μια βιώσιμη πορεία της οικονομίας; Η απάντηση είναι μία: καθόλου.
Το πρόβλημα της Ελλάδας ξεπερνά κατά πολύ την παρούσα κρίση καθώς αφορά την ίδια τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, αφού αν αυτή δεν αλλάξει τότε κινδυνεύουμε στο μέλλον να έχουμε και πάλι τα ίδια προβλήματα.
Πάμε τώρα λίγο να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ βασικό, την έννοια κράτος. Όταν λέμε κράτος δεν εννοούμε τη σημαία και όσα αυτή μπορεί να εκπροσωπεύει για τον καθένα, εθνική υπερηφάνεια, ιστορία κλπ, οπότε τίποτα απ' όλα αυτά δεν κινδυενεύει. Όταν λέμε κράτος εννοούμε καθαρά και αποκλειστικά τη διοίκηση της κοινωνίας, οπότε οι όποιοι συναισθηματισμοί είναι άνευ ουσίας.
Η συνέχεια εδώ
Επιτέλους φτάσαμε στον πάτο του βαρελιού, στο αδιέξοδο που μας οδήγησαν οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα από το '74 κι έπειτα. Κι η ευθύνη τώρα πέφτει πάνω στον Αλέξη για να μας φέρει και πάλι πάνω στην επιφάνεια.
Μπορεί; Φαίνεται η συζήτηση να έχει περιοριστεί σε δύο επιλογές: ή να μας οδηγήσει σε αυτό που πολλοί ονομάζουν 'απόλυτη καταστροφή', δηλαδή τη ρήξη με την Ευρώπη και τη χρεοκοπία, ή να λάβει μέτρα, τα οποία όμως, όσο μπορώ να κατανοήσω, κάθε άλλο παρά θα μας βγάλουν από τον αέναο φαύλο κύκλο στον οποίο έχουμε περιέλθει.
Κάποιοι θεωρούν πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα αρκεί για να επανακινηθεί η οικονομία.
Άλλοι είναι έτοιμοι να δεχτούν μία οποιαδήποτε συμφωνία 'για να σωθεί' η χώρα, ενώ η όποια επιχειρηματολογία βασίζεται αποκλειστικά και μόνο στα νούμερα. Κι η αλήθεια είναι πως κάποιοι δείκτες είχαν παρουσιάσει έστω μια ελάχιστη βελτίωση τα δύο τελευταία χρόνια. Όμως κατά πόσο αυτή η ισχνή βελτίωση αντικατοπτρίζει μια βιώσιμη πορεία της οικονομίας; Η απάντηση είναι μία: καθόλου.
Το πρόβλημα της Ελλάδας ξεπερνά κατά πολύ την παρούσα κρίση καθώς αφορά την ίδια τη δομή και τη λειτουργία του κράτους, αφού αν αυτή δεν αλλάξει τότε κινδυνεύουμε στο μέλλον να έχουμε και πάλι τα ίδια προβλήματα.
Πάμε τώρα λίγο να ξεκαθαρίσουμε κάτι πολύ βασικό, την έννοια κράτος. Όταν λέμε κράτος δεν εννοούμε τη σημαία και όσα αυτή μπορεί να εκπροσωπεύει για τον καθένα, εθνική υπερηφάνεια, ιστορία κλπ, οπότε τίποτα απ' όλα αυτά δεν κινδυενεύει. Όταν λέμε κράτος εννοούμε καθαρά και αποκλειστικά τη διοίκηση της κοινωνίας, οπότε οι όποιοι συναισθηματισμοί είναι άνευ ουσίας.
Η συνέχεια εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Δεν γίνονται δεκτά υβριστικά μηνύματα