Πας σε ένα εστιατόριο γεμάτο ποντίκια και ακαθαρσίες. Οι σερβιτόροι είναι αγενείς, η κουζίνα δεν έχει εξοπλισμό και το μέρος φαίνεται εντελώς ανοργάνωτο. Σε καθησυχάζει, όμως, ο φίλος σου. Ο σεφ έχει πολύ υψηλό επίπεδο. Δεν αξιολογείται από κανέναν και δεν έχει το δικαίωμα να απαιτήσει μεγαλύτερη καθαριότητα στον χώρο. Είναι, όμως, σπουδαίο το φαγητό του – έτσι λένε όλοι, άρα πρέπει να ισχύει.
Οι πελάτες που έχουν μια παραπάνω οικονομική άνεση πάνε και τρώνε αλλού, και ο μάνατζερ του εστιατορίου στέλνει τα παιδιά του απέναντι που έχει ένα πεντακάθαρο μαγαζί, αλλά μη μένεις στις εντυπώσεις. Το εστιατόριο είναι πολύ καλό.
Λες, καλά να το πιστέψω, αλλά τι βλάπτει να κάνουν και μια εντομοκτονία; Θα πέσει το επίπεδο του σεφ; Μαθαίνεις ότι η διοίκηση και το συνδικάτο δεν συμφωνούν στο θέμα της καθαριότητας, τη βρίσκουν καταπιεστική, αλλά σε διαβεβαιώνουν ότι το εστιατόριο δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα καλύτερα του κόσμου. Τα φαγητό σκίζει.
Ποιος αφελής θα ανεχτεί να ακούσει αυτές τις ανοησίες;
Οι πελάτες που έχουν μια παραπάνω οικονομική άνεση πάνε και τρώνε αλλού, και ο μάνατζερ του εστιατορίου στέλνει τα παιδιά του απέναντι που έχει ένα πεντακάθαρο μαγαζί, αλλά μη μένεις στις εντυπώσεις. Το εστιατόριο είναι πολύ καλό.
Τυπικό ελληνικό ΑΕΙ |
Ποιος αφελής θα ανεχτεί να ακούσει αυτές τις ανοησίες;