Τι υποστηρίζουν οι απανταχού απολογητές της ισλαμικής τρομοκρατίας και ποιά η πραγματικότητα.

Στον απόηχο κάθε νέας ισλαμικής τρομοκρατικής επίθεσης, εμφανίζονται πάντα οι απολογητές των τρομοκρατών.

Άτομα ιδεοληπτικά που επικαλούνται διάφορες προπαγανδιστικές ανοησίες για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να προσπαθήσουν να μας πείσουν ότι το αυτονόητο, αυτό που βλέπουμε με τα ίδια μας τα μάτια δεν είναι αυτό, αλλά είναι κάτι άλλο.

Ας δούμε μερικά απο τα συνηθέστερα δήθεν επιχειρήματα τους και πως αυτά καταρρίπτονται.

(1). "Φταίει η αποικιοκρατία και ο ιμπεριαλισμός".
Δηλαδή τα εγγόνια και δισέγγονα των αποικιοκρατικών εθνών θα πρέπει να πληρώνουν πάνω από μισό αιώνα μετά τις αποικίες που είχαν οι πρόγονοι τους. Συμφωνούμε με απόδοση ιστορικής, διαχρονικής, συλλογικής ευθύνης; Μήπως εμείς ως έλληνες, και τα ¾ της Ευρώπης μαζί μας, να ανατινάζαμε όποιον Γερμανό βρίσκαμε μπροστά μας;

Πέραν αυτού, αποικιοκρατία υπήρξε σε όλα τα μέρη της Υφηλίου. Η Κύπρος για παράδειγμα υπέφερε από την Αγγλική κατοχή. Η Ινδία ομοίως. Η Ναμίμπια το ίδιο. Το Περού απο την Ισπανία. Ακόμα και η Κίνα ασφυκτιούσε για χρόνια. Η Κορέα ήταν αποικία της Ιαπωνίας για δεκαετίες υποφέροντας τα πάνδεινα. Στις χώρες αυτές δεν εμφανίστηκαν εξτρεμιστές τρομοκράτες ίδιας υφής με του ισλαμιστές-τζιχαντιστές. Δεν πήγε ο Κορεάτης να ανατινάξει αθώους στο μετρό του Τόκιο.

Αυτού του είδους η τρομοκρατία συνδέεται αποκλειστικά με εκδοχές του Ισλάμ το οποίο αποτελεί το υπόβαθρο και το κίνητρο της. Για παράδειγμα, οι Πακιστανοί χριστιανοί που μετράνε 70 νεκρούς απο την τελευταία επίθεση αυτοκτονίας ήταν αποικιοκράτες;

Ακόμα και ένας μονοκύτταρος οργανισμός θα το έβλεπε αυτό. Εσύ, όχι;

(2)."Η Ευρώπη δεν ενσωμάτωσε τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς".

Συγκριτικοί interactive πίνακες Ελλάδας - Ευρωζώνης

Σε κάθε ένα απο τους επιλεγμένους τομείς μπορεί κάποιος να δει την εξέλιξη της Ελλάδας συγκρινόμενη μέσω διαδραστικών πινάκων με οποιοδήποτε κράτος-μέλος της ΟΝΕ ή και με την ΟΝΕ στο σύνολο της
Source: euro area statistics from ECB

Δείκτες ανταγωνιστικότητας. Επιλέγοντας Ελλάδα - Ευρωζώνη μπορεί κάποιος να διαπιστώσει πως μειώνεται η Ελληνική ανταγωνιστηκότητα απο τις αρχές του 2000 μέχρι και το 2010. Είδικά στο Unit labour costs η κατάσταση ξεχείλωσε.
Επιλέγοντας change view μπορείς να δεις τις χώρες με σειρά κατάταξης

O Γιάνης, η ύφεση και ο αποπληθωρισμός

Έχω αναφερθεί και παλαιότερα σε ουρανομήκεις ανοησίες και ανυπέρβλητες μπούρδες που έχει εκφέρει ο "διαπρεπής" οικονομολόγος(;) Γιάνης.

Αυτές τις ημέρες, λες και δεν ακούμε τις απίστευτες ανοησίες απο την πλέον ανίκανη και επικίνδυνη κυβέρνηση της μεταπολίτευσης, πετάχτηκε για να σχολιάσει τις ανακοινώσεις επιστροφής της Κύπρου σε ανάπτυξη.

Φυσικά η θέση του είναι ότι το ΑΕΠ "εμφανίζεται θετικό" επειδή ο πληθωρισμός είναι αρνητικός.

Εδώ τα τουίτς του:

Τα παραπάνω tweets να διαβαστούν με προσοχή. Κίνδυνος μόνιμης εγκεφαλικής βλάβης.

Ορίστε γιατί:

1. Ως ύφεση ορίζουμε τη μείωση του πραγματικού ΑΕΠ. Σε απλούς όρους πχ, δε μας ενδιαφέρει αν το εισόδημά μας διπλασιάστηκε εφόσον οι τιμές τετραπλασιάστηκαν γιατί τότε καταναλώνουμε τα μισά απ' ό,τι πριν.

Όταν έκλαψε ο Κέυνς

Προ ημερών, σε μία ραδιοφωνική συζήτηση, ένας πολύ καλός δημοσιογράφος, υποστήριζε, με επιμονή, μία άποψη που είναι πολύ γνωστή και διαδεδομένη, όσον αφορά την οικονομική κρίση και τις επιβαλλόμενες πολιτικές για την αντιμετώπισή της. Έλεγε ότι εκείνο που μπορεί να δώσει τη λύση στο πρόβλημα θα ήταν η τόνωση της "ενεργού ζητήσεως", (δηλαδή, με τη γνωστή λαϊκή έκφραση το "να πέσουν λεφτά στην αγορά"), ώστε να αυξηθεί ο κύκλος εργασιών των επιχειρήσεων και να μειωθεί η ανεργία. Αυτή είναι βέβαια μία άποψη που ακούγεται πολύ συχνά και αποτελεί σταθερή επωδό δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών οικονομολόγων, αφού, υποτίθεται, πως είναι εμπνευσμένη από την θεωρία του Κέυνς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, μάλιστα, και στην θέρμη του λόγου του, ο καλός δημοσιογράφος, έφθασε να υποστηρίξει την πιο ριζοσπαστική μορφή της συγκεκριμένης πολιτικής, εκεί που ο Κέυνς συναντάται με τον θεωρητικό του αντίπαλο, τον Φρήντμαν: την ενίσχυση των εισοδημάτων του πληθυσμού με τη διασπορά στην οικονομία χρημάτων τα οποία πέφτουν (μεταφορικά βεβαίως) από τον ουρανό. (Το περίφημο helicopter money).

Είναι όμως αυτή η πρόταση για την ελληνική οικονομία σωστή; Ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν είναι. Και αυτό όχι μόνο γιατί στην πιο απλοϊκή της μορφή συγγενεύει στενά με τη δημώδη άποψη ότι η Γερμανία, φερ’ ειπείν, έχει υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από την Ελλάδα γιατί εκεί υπάρχει πολύ χρήμα σε αντίθεση με εδώ που είμαστε φτωχοί, και μας τα παίρνουν κιόλας οι τροϊκανοί! Αλλά και διότι, ακόμη και στη λόγια εκδοχή της, που εκτός από τον καλό δημοσιογράφο την υποστηρίζουν και την υπερασπίζονται ακόμη και ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι, είναι λάθος για δύο πολύ σοβαρούς λόγους. Πρώτον διότι παρερμηνεύει τον ίδιο τον Κέυνς. Δεύτερον διότι εκτιμά λανθασμένα την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και τις αιτίες της ελληνικής κρίσης.

Ποιά είναι η βασική ιδέα της θεωρίας του Κέυνς; Η ιστορία ξεκινάει από λίγο πιο μακριά. Το 1803 ένας Γάλλος οικονομολόγος, ο Ζαν Μπατιστ Σαί διατύπωσε μία θεωρία που έμεινε γνωστή με το όνομά του ("ο νόμος του Σαι" αλλά και "ο νόμος των διεξόδων"). Σύμφωνα με αυτήν η αγορά κάθε προϊόντος δεν μπορεί να γίνει παρά μέσω της αξίας ενός άλλου προϊόντος και το χρήμα δεν είναι παρά το "όχημα" μέσω του οποίου λαμβάνει χώρα η ανταλλαγή αυτή. Από τη στιγμή, δηλαδή, που κάποιος ξεκινά να δημιουργήσει κάτι (ή πουλάει την εργατική του δύναμη για να δημιουργηθεί), σκοπός του δεν μπορεί να είναι παρά να το ανταλλάξει, χρησιμοποιώντας το ενδιάμεσο του χρήματος, με κάτι άλλο που το έχει ανάγκη και θα του είναι χρήσιμο και ωφέλιμο. Συνεπώς, σύμφωνα με τον "νόμο του Σαί", δεν μπορεί να υπάρχει κρίση η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι προϊόντα που παρήχθησαν μένουν απούλητα, σε όλους τους κλάδους της οικονομίας. Αυτή η άποψη, την οποία κάποιοι οικονομολόγοι του 19ου αιώνα την απέρριψαν αλλά οι περισσότεροι την αποδέχθηκαν, ουσιαστικά κατέστη η κεντρική ιδέα της ορθόδοξης οικονομικής σκέψης, την οποία ο Κέυνς ονόμασε "κλασική" και ήρθε να ανατρέψει με την ριζοσπαστική θεωρία του την δεκαετία του 1930.

Περί προσφυγικού: Να μην κρυφτούμε πίσω από το δάκτυλό μας!

Το προσφυγικό απαιτεί εθνική συναίνεση και σε αυτό δεν υπάρχουν άνθρωποι να διαφωνήσουν. Αλλά συναίνεση πάνω σε τι; Στις ιδεοληψίες της κυρίας Τασίας που μας οδήγησαν στα σημερινά αδιέξοδα; Συναίνεση σε ένα τυφλό αντιευρωπαϊκό ρεύμα, στο οποίο προσδοκά να βρει καταφύγιο η κυβέρνηση; Οι εφικτές λύσεις είναι γνωστές. Σε αυτές, ναι! Συναίνεση!

Θα είναι λάθος εκ μέρους της κυβέρνησης να προσπαθήσει σήμερα να διοχετεύσει τις ευθύνες σε όλο το πολιτικό φάσμα και να εντάξει για άλλη μία φορά το προσφυγικό στην ατζέντα των μικροπολιτικών επιδιώξεών της. Και θα είναι λάθος από την πλευρά του Προέδρου της Δημοκρατίας να επαναληφθεί αυτό που συνέβη στη συζήτηση με το ασφαλιστικό. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγάλο και απαιτείται σοβαρότητα και ειλικρίνεια.

Ας προσπαθήσουμε να δούμε ορισμένα σημεία από το μεταναστευτικό. Όχι μόνο το πώς τα βλέπουμε εμείς, αλλά και κάτω από το πρίσμα της ματιάς των άλλων...

«Το PSI κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία». Σοβαρά;

To PSI κατέστρεψε τα ασφαλιστικά ταμεία!  Αυτή είναι η μόνιμη επωδός Τσιπροκαμμένων και λοιπών σχετικά με την επίπτωση που είχε το PSI στα ταμεία.

Αλήθεια;

Στο site του Υπουργείου Οικονομικών/χρονολογικές σειρές Κεντρική Κυβέρνηση μπορεί κάποιος να βρει εύκολα τις κρατικές επιχορηγήσεις προς τα ταμεία (Οργανισμούς Κοινωνικής Ασφάλισης – ΟΚΑ).

Επιχορήγηση στα ταμεία είναι η κρατική κάλυψη του gap του εκάστοτε ταμείου ανάμεσα στις εισφορές που εισπράττει και στις συντάξεις που δίνει. Στον πίνακα μπορείτε να δείτε το gap ανάμεσα σε εισφορές και συντάξεις (στοιχεία για τους ΟΚΑ στο αντίστοιχο σημείο Χρονολογικές σειρές ΟΚΑ - ποσά σε δισ €)

Για να επιχορηγεί το κράτος τα ταμεία θα πρέπει να περισσεύουν χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, ή να τα δανείζεται. Αλλιώς επιχορήγηση δεν μπορεί να υφίσταται, τα ταμεία χρεοκοπούν και συντάξεις δεν καταβάλλονται.