Ένα σημείωμα κρυμμένο στο όπλο

Ο Λάμπης Ν. Βολονάκης, λοχίας του Α΄ Λόχου του 17ου Συντάγματος Πεζικού υπηρετούσε στη Μικρά Ασία το 1920.

Αποσυναρμολογώντας και καθαρίζοντας το όπλο του, βρήκε ένα σημείωμα και μια πεντάρα.

Τα φύλαξε μέχρι την επιστροφή του στην πατρίδα και τα κατέθεσε στην Ιστορική και Εθνολογική Εταιρία της Ελλάδος.

Το σημείωμα είναι ενδεικτικό του διαχρονικού πνεύματος του Έλληνα Στρατιώτη:

Ανθολόγιον Ενωτικού Κοινωνικού Μετώπου - ΣΥΡΙΖΑ

IL

Η αριστερά δεν κυβέρνησε ποτέ (;)

"Αφού η Αριστερά δεν έχει κυβερνήσει ποτέ!"

Αυτό είναι το επιχείρημα πίσω από το οποίο κρύβει τους φόβους της η Αριστερά, αφότου έγινε κοινή συνείδηση ότι η χώρα κατέρρευσε. Είναι όμως ουσιαστικά αναληθές - τίποτε περισσότερο από μια δικολαβίστικη σοφιστεία.

Είχαμε, πράγματι, την τύχη να μη μας κυβερνήσει ποτέ αμιγής κυβέρνηση της Αριστεράς. (Αν είχε συμβεί, πολλοί από εμάς δεν θα υπήρχαμε τώρα να συζητούμε...).

Είχαμε όμως και την ατυχία η Αριστερά να διαβρώσει το πολιτικό σύστημα με τις «αξίες» της, εκφυλισμένες σε χυδαίας μορφής λαϊκισμό, προκαλώντας τη σταδιακή μετάλλαξη ακόμη και του κατ’ εξοχήν αστικού πολιτικού χώρου.

To αναπτυξιακό μοντέλο που χρεοκόπησε

Η ύφεση που βιώνει η ελληνική οικονομία 5 χρόνια τώρα, οφείλεται εν πολλοίς στην μείωση της καταναλωτικής δαπάνης παράλληλα με την μείωση των επενδύσεων παγίου.

Αυτή η υψηλή εξάρτηση της από την κατανάλωση αναδεικνύει τις βασικές αδυναμίες της οικονομίας μας, οι οποίες αποτυπώθηκαν στο στρεβλό πρότυπο ανάπτυξης που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες. Ήταν ένα πρότυπο που στηρίχθηκε στην εγχώρια κατανάλωση, δημόσια και ιδιωτική, και τροφοδοτήθηκε με δανεισμό του Δημοσίου και των νοικοκυριών. Είναι ενδεικτικό ότι το 2010 η συμβολή της κατανάλωσης στο ΑΕΠ ήταν περίπου 40% μεγαλύτερη από τον μ.ο. των υπολοίπων κρατών της ευρωζώνης,

Ο επιχειρηματικός τομέας δεν κατόρθωσε να επωφεληθεί επαρκώς από τις ευκαιρίες που παρείχε η ένταξη στην ζώνη του ευρώ, ενώ οι βελτιωμένες προσδοκίες των νοικοκυριών λόγω της ένταξης και η διόγκωση του δημόσιου τομέα ενθάρρυναν τον υπερκαταναλωτισμό.

Ένας άλλος τρόπος καταπολέμησης της φοροδιαφυγής

Χρόνια τώρα, ακούμε για την ανάγκη «πάταξης της φοροδιαφυγής» ώστε να μην πληρώνουν συνεχώς «τα συνήθη υποζύγια». Παράλληλα ακούμε πομπώδεις και μεγαλόσχημες ανακοινώσεις «κήρυξης πολέμου στην φοροδιαφυγή».

Ως επί το πλείστον όποτε ακούω για κήρυξη πολέμου σε όσους φοροδιαφεύγουν, αρχίζω να κοιτάω την τσέπη μου διότι τέτοιες εκφράσεις είναι τα γλυκαντικά νέων αυξήσεων φόρων «στα συνήθη υποζύγια». Φέρε τώρα τα λεφτά σου και εγώ κάποια στιγμή θα πιάσω την φοροδιαφυγή...

Έχουμε γίνει αρκετές φορές μάρτυρες διαφόρων προσπαθειών καταπολέμησης της μαύρης οικονομίας. Από θέσπιση τεκμηρίων για υπολογισμό τεκμαρτού εισοδήματος που οδήγησε σε σημαντικές αδικίες, μέχρι και υποχρέωση αποθήκευσης χιλιάδων αποδείξεων προκειμένου το κράτος να μας αναγνωρίσει «αφορολόγητο εισόδημα».

Όλες αυτές οι προσπάθειες έχουν έναν κοινό παρονομαστή. Την αποτυχία, η οποία τεκμαίρεται από το γεγονός ότι η παραοικονομία στην Ελλάδα παραμένει σε υψηλότατα επίπεδα διαχρονικά, παρά τα όποια μέτρα.

Το μήνυμα Ντράγκι

Η δήλωση του Προέδρου της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι ότι η Κεντρική Τράπεζα θα αγοράζει στοιχεία ενεργητικού και καλυμμένες ομολογίες από Ελληνικές τράπεζες μόνον «εφόσον υπάρχει πρόγραμμα εγκεκριμένο από την ΕΕ» προκάλεσε αντιδράσεις στην Ελλάδα.

Πολλοί βγήκαν και μίλησαν για αποκλεισμένες τράπεζες, άλλοι ότι δεν θα πάρουμε φράγκο κτλ.

Από την άλλη Γερμανοί, Αυστριακοί και άλλοι κατηγορούν τον Ντράγκι ότι αγοράζει ελληνικά σκουπίδια, και ότι η ΕΚΤ διαλέγει στραβό δρόμο και διολισθαίνει συνεχώς προς τον κίνδυνο.

Διατείνονται ότι «σε περίπτωση που όντως η ΕΚΤ αγοράσει ελληνικά και κυπριακά πακέτα τιτλοποιημένων δανείων με χαμηλή πιστοληπτική ικανότητα θα έχει επιπτώσεις σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης, λόγω του επιμερισμού του κινδύνου μέσω του Ευρωπαϊκού Συστήματος Κεντρικών Τραπεζών»

Η κατάσταση έχει ως εξής:

Α λα καρτ ανθρωπισμός; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω

Απο την ax_koula

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε στη Βουλή τις ομιλίες σχετικά με την οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κος Μιχάλης Αρβανίτης στην ομιλία του είχε την ευκαιρία να εκφράσει τις αντισημιτικές του θέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται και μέσα από τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες φαίνεται να υιοθετεί τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Ο λόγος του, μάλιστα, ήταν τόσο έντονος που θα περίμενε κανείς να προκαλέσει και τις αντίστοιχες αντιδράσεις από τους συναδέλφους του άλλων κομμάτων πόσω μάλλον από αυτούς που ανήκουν στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο υποτίθεται ότι αμύνεται υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Κι όμως! Ο μόνος που ζήτησε τον λόγο να παρέμβει ήταν ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κος Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μάλιστα ουκ ολίγες φορές έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν – και συνεχίζει να κατηγορείται από ορισμένους – ως αντισημίτης.

Μήνυμα από τον Ανδρέα

Στο μόνο που ομονοούν όλα τα κόμματα, όλες οι ομιλούσες κεφαλές των παραθύρων, όλα τα ΜΜΕ και συνεπώς όλος ο λαός, είναι ο «κεϊνσιανισμός α λα Γκρέκα». Η ελληνική ερμηνεία των οικονομικών της ζήτησης –την οποία παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο κ. Τσίπρας, αλλά ασπάζεται και ο κ. Σαμαράς– θέλει έναν τρόπο εξόδου από την κρίση: «Ξόδευε για να ’χεις και σκόρπισε για να σου μείνουν».

Η αλήθεια είναι ότι κάτι τέτοιο είχε πει για τις περιόδους ύφεσης ο μεγάλος Βρετανός οικονομολόγος, αλλά –όπως προσφυώς είχε παρατηρήσει ο κ. Φίλιππος Σαχινίδης– ο Κέινς δεν είχε μόνο αριστερές σελίδες. Είχε και δεξιές, στις οποίες έγραφε ότι σε περιόδους ανάπτυξης της οικονομίας πρέπει να εφαρμόζεται περιοριστική πολιτική, κάτι που δεν έκανε η Ελλάδα την περασμένη δεκαετία.