Α λα καρτ ανθρωπισμός; Ευχαριστώ, δεν θα πάρω

Απο την ax_koula

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθήσαμε στη Βουλή τις ομιλίες σχετικά με την οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα. Στα πλαίσια αυτής της συζήτησης, ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής κος Μιχάλης Αρβανίτης στην ομιλία του είχε την ευκαιρία να εκφράσει τις αντισημιτικές του θέσεις, όπως αυτές διαμορφώνονται και μέσα από τις διάφορες θεωρίες συνωμοσίας, τις οποίες φαίνεται να υιοθετεί τόσο ο ίδιος όσο και το κόμμα της Χρυσής Αυγής.

Ο λόγος του, μάλιστα, ήταν τόσο έντονος που θα περίμενε κανείς να προκαλέσει και τις αντίστοιχες αντιδράσεις από τους συναδέλφους του άλλων κομμάτων πόσω μάλλον από αυτούς που ανήκουν στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο υποτίθεται ότι αμύνεται υπέρ των δικαιωμάτων των μειονοτήτων.

Κι όμως! Ο μόνος που ζήτησε τον λόγο να παρέμβει ήταν ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας, ο κος Άδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος μάλιστα ουκ ολίγες φορές έχει κατηγορηθεί στο παρελθόν – και συνεχίζει να κατηγορείται από ορισμένους – ως αντισημίτης.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο κόσμος του τουήτερ πήρε φωτιά για μία ακόμη φορά! Επώνυμοι και ψευδώνυμοι χρήστες, όλοι πολίτες αυτού του κράτους, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού μου, μπήκαμε ο καθένας να εκφράσει την άποψή του για τη θέση Γεωργιάδη.

Πολλοί, μάλιστα, ήταν αυτοί που επικεντρώθηκαν ‘στην αλλαγή των θέσεων’ του από την εποχή που ανήκε στο ΛΑΟΣ ενώ δεν ήταν λίγες οι αναφορές που έγιναν στο περιβόητο πλέον βιβλίο του κου Κ. Πλεύρη με τίτλο «Οι Εβραίοι: όλη η αλήθεια» και περιεχόμενο άκρως αντισημιτικό, το οποίο έχει κατά καιρούς παρουσιάσει ο κος Γεωργιάδης στην εκπομπή του.

Ας δεχτούμε όλοι, χάριν της συζήτησης, ότι όντως υπάρχει αλλαγή θέσεων. Ας δεχτούμε ότι όντως για λόγους πολιτικής σκοπιμότητας και προσωπικής φιλοδοξίας, ο κος Γεωργιάδης ‘πούλησε’ τις ιδέες του.

Η αριστερά τί έκανε; Σιώπησε.
Διαφορά; Καμμία.

Κατανοώ απολύτως ότι οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και των μελών αυτού είναι αντίθετες στις πολιτικές του κράτους του Ισραήλ αναφορικά με το επονομαζόμενο «Παλαιστινιακό Ζήτημα». Δεν τις αποδέχομαι σε καμμία περίπτωση, όμως κατανοώ ότι διαφωνούν. Γιατί όμως αυτή τους τη διαφωνία την αφήνουν να επηρεάσει άλλες βασικές τους αρχές; Γιατί συμβιβάζουν τις θεμελιώδεις αξίες τους περί ισότητας, ελευθερίας και όλα εκείνα τέλος πάντων τα οποία συχνά αναφέρουν οι ίδιοι ότι πρεσβεύουν, προς εξυπηρέτηση μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων; Ποιά η ακεραιότητα του λόγου τους, όταν αφήνουν ασχολίαστη μία ρητορική που σκοπό έχει, στην καλύτερη των περιπτώσεων, να διχάσει την ελληνική κοινωνία; Μία ρητορική που φέρνει αναμνήσεις από τις πιο άσχημες εποχές της ιστορίας;

Μήπως η ισότητα την οποία υπερασπίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι και τόσο ‘ισότητα’ τελικά;

Ζούμε σε μία δύσκολη και μεταβατική εποχή και οι αξίες του σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας και της ελευθερίας δεν μπορεί να συμβιβάζονται στον βωμό της μικροπολιτικής που παίζεται για εσωτερική κατανάλωση.

Στην Ευρώπη του 21ου αιώνα, στην Ευρώπη που γκρέμισε τα σύνορα, δεν πρέπει να χωράει καμμία ιδεολογία που να απομονώνει τους ανθρώπους, τους ίδιους τους πολίτες της. Η αρχή της πολυπολιτισμικότητας είναι θεμελιώδης αρχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία ξεπερνά τις οποιεσδήποτε διαφορές μεταξύ αριστεράς και δεξιάς.

Ως εκ τούτου, λοιπόν, μού φαίνεται αδιανόητο μπροστά σε ένα τόσο μεγάλο και σοβαρό θέμα, όσο αυτό των υψηλών ποσοστών αντισημιτισμού στην Ελλάδα, παράλληλα με την άνοδο της ακροδεξιάς εντός και εκτός συνόρων, να επικεντρωνόμαστε στο αν ναί ή όχι ο κος Γεωργιάδης άλλαξε θέσεις.

Θα πρέπει να δούμε τί είναι αυτό που θέλουμε για το μέλλον της Ευρώπης και με τα μέσα που έχουμε, ο καθένας ξεχωριστά, να αναλάβουμε τις πρωτοβουλίες προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε. Η Ευρώπη δεν είναι απλώς μία ιδέα. Είμαστε όλοι εμείς οι πολίτες της. Κι αν θέλουμε να αλλάξει, θα πρέπει να είμαστε ενεργοί και να βγούμε από τα όρια της αριστεράς και της δεξιάς κληρονομιάς και να χαράξουμε μία νέα πορεία.

Σε μία περίοδο που νέα κόμματα ξεπηδούν το ένα μετά το άλλο, σε μία εποχή τόσο δύσκολη που ανάγκασε και τους πιο αδιάφορους να ενδιαφερθούν για την πολιτική, είναι παράλογο να στηρίζουμε τον δικομματισμό, αυτή τη φορά όχι αυτόν της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά αυτόν της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας και σε άλλους σχηματισμούς, αλλιώς θα είμαστε μονίμως καταδικασμένοι να ζούμε σε έναν φαύλο κύκλο.

ΥΓ Εγώ ‘τιγράκος’ έγραψα! Αν μου το έχουν αλλάξει σε Γεωργιάδης θα καταγγείλω τον συντάκτη για λογοκρισία!