Το μαγικό «ηθικό πλεονέκτημα»

Α​​φού έκανε ό,τι μπορούσε για να καθυστερήσει τη διαδικασία έναρξης της ψήφισης του νομοσχεδίου για τα προαπαιτούμενα, που θα έδιναν φιλί ζωής στην ημιθανή οικονομία, η κ. πρόεδρος της Βουλής ανέβηκε στον θρόνο της, για να καταγγείλει τις ασφυκτικές προθεσμίες μέσα στις οποίες ψηφίζεται το τρίτο μνημόνιο. Αυτή είναι η τυπική θέση εκείνης της Αριστεράς που, επειδή έπεισε τους ιθαγενείς ότι έχει «ηθικό πλεονέκτημα», μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και μετά να καταγγέλλει τους άλλους για τα αποτελέσματα των ενεργειών της.

Για να πούμε όμως και της κ. Κωνσταντοπούλου το δίκιο, οι προθεσμίες είναι πράγματι ασφυκτικές. Δεν θα έπρεπε. Οι διαδικασίες θα ήταν πιο φυσιολογικές αν ο συναγωνιστής της -στο μέτωπο πλέον της δραχμής- κ. Γιάνης Βαρουφάκης δεν κορόιδευε και εμάς και τους ξένους με την τάχαμου διαπραγμάτευση, τις ανερμάτιστες δηλώσεις του και το κλείσιμο των τραπεζών που ο ίδιος εισηγήθηκε. Αν η κυβέρνηση ήταν σοβαρή, θα είχε σχέδιο δικών της μεταρρυθμίσεων (και ουχί μόνο παροχών) και δεν θα χρειαζόταν τρίτο μνημόνιο. Αν ήταν στοιχειωδώς σοβαρή, θα είχε πει την αλήθεια στον λαό, θα έκλεινε τη διαπραγμάτευση από τον περασμένο Φεβρουάριο και θα προχωρούσε συντεταγμένα στην οικονομική ανασυγκρότηση. Αποδείχθηκε όμως εντελώς πρόχειρη, με αποτέλεσμα να είναι η χώρα στο «και δύο» (ώρες) για να ψηφιστεί ένα πρώτο πακέτο μέτρων ώστε να χαλαρώσει το τραπεζικό σύστημα και να μην ξεροσταλιάζουν οι ηλικιωμένοι μπροστά στα ΑΤΜ.

Το φαινόμενο δεν είναι μόνον ελληνικό: «Οι μαρξιστές του εργατικού κόμματος βλέπουν τα αποτελέσματα της δικής τους λανθασμένης πολιτικής και τα αποκαλούν κατάρρευση του καπιταλισμού», είχε γράψει ο Βρετανός δημοσιογράφος Τζον Ακας. Κατά τον ίδιο τρόπο, ο κομψευόμενος κ. Γιάνης Βαρουφάκης είδε το προϊόν της δικής του πεντάμηνης ασυναρτησίας και το ονόμασε «το τέλος της Ευρώπης». Αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του πολέμησε με όποιον τρόπο μπορούσε τα μνημόνια (κάποιες φορές «δυναμικά») και μετά κατήγγειλε την αποτυχία τους. Στελέχη του έκαναν φασιστικού τύπου αντισυγκεντρώσεις στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και μετά διαπιστώναν ότι «οι μνημονιακοί υπουργοί δεν θα μπορούν να κυκλοφορούν στον δρόμο».

Το ίδιο έκανε με την ελληνική οικονομία στο σύνολό της. Αφού υπονόμευσε παντίω τρόπω, ακόμη και δίνοντας πολιτικό άσυλο σε τρομοκράτες των Σκουριών, τις επενδύσεις, τώρα θρηνεί για το έλλειμμα ανάπτυξης και την ανεργία των νέων, που βοήθησε πολύ να αυξηθεί. Κάθε επένδυση -μα κάθε!- συνάντησε τη σφοδρότατη αντίδραση της «Προόδου», πάντα με κάποιο πραγματικό ή φανταστικό (τύπου Οβριόκαστρο) πρόσχημα. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας ανησυχούσε ακόμη και για το πότισμα των ζώων στο Λιδωρίκι: «Οι λούστρες (φυσικές λίμνες επάνω στο βουνό) που υπάρχουν στην περιοχή της σχεδιαζόμενης εξόρυξης είναι βασικές για το ξεδίψασμα των ζώων, τα οποία, αν περικυκλωθούν από εργοτάξια μεταλλείων, δεν θα μπορούν να συνεχίσουν να έχουν την ίδια λειτουργικότητα...» (Βουλή, 25.2.2010).

Ο ΣΥΡΙΖΑ Αρτας προειδοποιούσε ότι «ο λαός όλης της Ηπείρου θα απαντήσει με αντίσταση και νέους αγώνες» στην κατασκευή φράγματος στα Τζουμέρκα (ΣΥΡΙΖΑ Αρτας, 16.1.2012), κατά της πολεοδόμησης παραθεριστικών οικισμών διότι τα θεωρούσε «καταστροφέα και του αρχέγονου πολιτισμού του Αιγαίου» (Ν. Συρμαλένιος, 31.10.2012), κατά των αιολικών πάρκων («καταστροφικές πολιτικές», Ηρώ Διώτη, 14.5.2012) κ.λπ.

Αν δει κανείς τον δικτυακό τόπο του ΣΥΡΙΖΑ, θα βρει δύο πράγματα: καταγγελίες για κάθε επένδυση που ήταν να γίνει και θρήνους για την υπανάπτυξη και την ανεργία. Αλλά άμα έχεις το «ηθικό πλεονέκτημα» όλα γίνονται. Οπως είπε και ο κ. Λαφαζάνης, στηρίζει την κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τα μέτρα για τα οποία διαφωνεί και καταψήφισε...

Καθημερινή