Το "λόμπι της δραχμής” έχει γίνει ένα από τα κλισέ της πολιτικής αντιπαράθεσης των τελευταίων μηνών. Στα μυαλά πολλών το συγκεκριμένο λόμπι, ταυτίζεται με κάποιους γραφικούς, που ετοίμαζαν έφοδο στο Νομισματοκοπείο ή με περιθωριακά κόμματα που υποστηρίζουν εδώ και καιρό την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Πρόκειται για λάθος προσέγγιση. Η ανάλυση των πραγματικών παραμέτρων, αποκαλύπτει και τη συνθετότητα του προβλήματος. Η επιστροφή στη δραχμή, αποτελεί αίτημα για πάνω από το 1/4 των πολιτών (του 28% σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποιήθηκε μετά το δημοψήφισμα από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας) και το ποσοστό αυτό βαίνει αυξανόμενο κι όχι μειούμενο. Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ποσοστό μεταξύ των ψηφοφόρων των κομμάτων που επιθυμούν επιστροφή στη δραχμή και η ηλικιακή ανάλυση αυτού του ποσοστού.
Σύμφωνα λοιπόν με την προαναφερθείσα έρευνα, υπερ της δραχμής τάσσεται το 40% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 47,5% των ΑΝΕΛ, το 50% του ΚΚΕ και το 35,5% της Χρυσής Αυγής. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα της μέτρησης είναι ότι υπέρ της δραχμής τάσσεται το 42% των νέων από 18 εως 34 ετών έναντι 45,5% που είναι υπέρ του ευρώ. Στη νέα γενιά, που δεν έχει γνωρίσει τη δραχμή, αλλά υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, τα ποσοστά υπέρ της δραχμής είναι τα πιο υψηλά. Αντιθέτως οι οπαδοί της δραχμής πέφτουν μόλις στο 18% στις ηλικίες άνω των 55 χρόνων.
Γύρω από την επιστροφή στη δραχμή είναι σαφές ότι συσπειρώνονται δυνάμεις διαφόρων ειδών και είναι θέμα χρόνου πως θα εκφραστούν και πολιτικά, αφού από τις κυρίαρχες δυνάμεις δεν υπάρχει καμία (ούτε το ΚΚΕ) που να τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δραχμής.
Οι κατηγορίες εκείνων που τάσσονται υπέρ του εθνικού νομίσματος, είναι οι παρακάτω:
– Αυτοί που νοιώθουν ότι με το ευρώ δεν έχουν τύχη. Το γεγονός ότι το 42% των νέων είναι υπέρ της δραχμής, δεν συνδέεται μόνο με το ότι δεν έχουν παραστάσεις από το εθνικό νόμισμα, τον υψηλό πληθωρισμό, τις υποτιμήσεις κλπ (σε αντίθεση με τις μεγαλύτερες γενιές), αλλά και με την υψηλή ανεργία σε αυτές τις ηλικίες που ξεπερνά το 50% και με την έλλειψη προοπτικής που αισθάνεται σημαντικό τμήμα αυτής της γενιάς. Πολλοί θεωρούν ότι με το εθνικό νόμισμα θα ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Επίσης πιστεύουν πως για την έλλειψη προοπτικής σημαντική ευθύνη έχουν οι πολιτικές της ΕΕ, ενώ αν οι αποφάσεις λαμβάνονταν σε εθνικό επίπεδο τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο τμήμα των ανέργων μεγαλύτερης ηλικίας.
– Οι επιχειρηματίες που βλέπουν ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ανοιχτού ανταγωνισμού. Στην κατηγορία αυτοί ανήκουν και γνωστοί κρατικοδίαιτοι και διαπλεκόμενοι του παρελθόντος, που είδαν τις δουλειές τους να μειώνονται κατακόρυφα στα χρόνια του ευρώ. Οι παραπάνω προτιμούν, μια οικονομία όπου δεν θα υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός και στην οποία θα μπορούν να κυριαρχούν όχι λόγω της ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών αλλά λόγω των σχέσεων με την πολιτική εξουσία και τα ΜΜΕ. Μια οικονομία δίχως ελέγχους από την ΕΕ, όπου το "παιχνίδι" θα μοιράζουν οι πολιτικοί, είναι το περιβάλλον που γνωρίζουν καλά και τους ευνοεί.
– Εκείνοι που έχουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό και με την επιστροφή σε ένα υποτιμημένο νόμισμα, θα ενισχύσουν αυτομάτως τη δύναμή τους και θα
μπορούν να αγοράσουν αυτά που επιθυμούν σε πολύ χαμηλές τιμές.
– Οι ιδεοληπτικοί και οι οπαδοί του εθνικού απομονωτισμού. Πρόκειται για πρόσωπα (και στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε άλλους χώρους) που θεωρούν ότι η Ελλάδα προσφέρεται για σοσιαλιστικά πειράματα και για να πραγματοποιηθούν τα πειράματα αυτά, είναι απαραίτητη η έξοδος απο την ευρωζώνη και την ΕΕ με το δεσμευτικό πλαίσιό τους, ώστε να μπορούν να πραγματοποιηθούν εθνικοποιήσεις, απαλλοτριώσεις, στροφή σε τρίτες χωρες κλπ.
– Οικονομολόγοι (κυρίως απο τις ΗΠΑ) που προσεγγίζουν το ζήτημα από τη θεωρητική του πλευρά και πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει τύχη σε μια νομισματική ένωση με σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ. Επίσης με βάση τη θεωρία για τις βέλτιστες νομισματικές περιοχές (optimum currency areas) εξηγούν γιατί η ευρωζώνη είναι μια ατελής ένωση και δεν αφήνει αναπτυξιακά περιθώρια σε χώρες όπως η Ελλάδα. Ως εκ τούτου θεωρούν ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ύστερα απο μια δύσκολη περίοδο, θα δώσεις αναπτυξιακές δυνατότητες, αφού λόγω της υποτίμησης θα μπουν λεφτά στη χώρα μας που θα γίνει πιο ανταγωνιστική. Επίσης το γεγονός οτι τα εισαγόμενα προϊόντα θα είναι ακριβά, θα δώσει την ευκαιρία στην εγχώρια παραγωγή προϊόντων και στη μείωση της ανεργίας. Παραγνωρίζουν όμως τις πολιτικές συνθήκες και τι σημαίνει για την Ελλάδα η έξοδος από την ευρωζώνη, αν και αναγνωρίζουν ότι η περίοδος μετάβασης στο νέο νόμισμα θα είναι εφιαλτική (Π.Κρούγκμαν).
– Ακραίοι κύκλοι στην ΕΕ, προεξάρχοντος του Β. Σόιμπλε, που δεν βλέπουν κυρίως την οικονομική πλευρά, αλλά την τιμωρητική και θεωρούν ότι η αποπομπή της Ελλάδας, θα λειτουργήσει παραδειγματικά για άλλες χώρες και θα ενισχύσει την ενότητα της ευρωζώνης πάνω σε πιο αυστηρούς κανόνες.
Η συζήτηση για τη δραχμή δεν είναι συγκυριακή. Οι ετερόκλητες δυνάμεις που υπερασπίζονται την εγκατάλειψη του ευρώ θα εκφραστούν και πολιτικά και η αντιπαράθεση ευρώ-δραχμή θα αποκτήσει νέα διάσταση τους μήνες που έρχονται. Τα ποσοστά των υποστηρικτών της δραχμής θα μειώνονται όσο θα σταθεροποιείται και θα βελτιώνεται η οικονομική κατάσταση κι όσο θα μειώνεται η εθνικιστική ρητορεία. Και τα δύο είναι ευθύνη των δυνάμεων που πιστεύουν ότι η καλύτερη προοπτική για τη χώρα είναι εντός της ΕΕ και του ευρώ.
ΥΓ. Τι πραγματικά σημαίνει η επιστροφή στη δραχμή, έχει αναλυθεί διεξοδικά και από οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από τον ίδιο τον Αλ.Τσίπρα προσφάτως.
Capital.gr
Σύμφωνα λοιπόν με την προαναφερθείσα έρευνα, υπερ της δραχμής τάσσεται το 40% των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ, το 47,5% των ΑΝΕΛ, το 50% του ΚΚΕ και το 35,5% της Χρυσής Αυγής. Το πιο εντυπωσιακό εύρημα της μέτρησης είναι ότι υπέρ της δραχμής τάσσεται το 42% των νέων από 18 εως 34 ετών έναντι 45,5% που είναι υπέρ του ευρώ. Στη νέα γενιά, που δεν έχει γνωρίσει τη δραχμή, αλλά υπάρχουν τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, τα ποσοστά υπέρ της δραχμής είναι τα πιο υψηλά. Αντιθέτως οι οπαδοί της δραχμής πέφτουν μόλις στο 18% στις ηλικίες άνω των 55 χρόνων.
Γύρω από την επιστροφή στη δραχμή είναι σαφές ότι συσπειρώνονται δυνάμεις διαφόρων ειδών και είναι θέμα χρόνου πως θα εκφραστούν και πολιτικά, αφού από τις κυρίαρχες δυνάμεις δεν υπάρχει καμία (ούτε το ΚΚΕ) που να τάσσεται ανοιχτά υπέρ της δραχμής.
Οι κατηγορίες εκείνων που τάσσονται υπέρ του εθνικού νομίσματος, είναι οι παρακάτω:
– Αυτοί που νοιώθουν ότι με το ευρώ δεν έχουν τύχη. Το γεγονός ότι το 42% των νέων είναι υπέρ της δραχμής, δεν συνδέεται μόνο με το ότι δεν έχουν παραστάσεις από το εθνικό νόμισμα, τον υψηλό πληθωρισμό, τις υποτιμήσεις κλπ (σε αντίθεση με τις μεγαλύτερες γενιές), αλλά και με την υψηλή ανεργία σε αυτές τις ηλικίες που ξεπερνά το 50% και με την έλλειψη προοπτικής που αισθάνεται σημαντικό τμήμα αυτής της γενιάς. Πολλοί θεωρούν ότι με το εθνικό νόμισμα θα ενισχυθεί η εγχώρια παραγωγή και θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Επίσης πιστεύουν πως για την έλλειψη προοπτικής σημαντική ευθύνη έχουν οι πολιτικές της ΕΕ, ενώ αν οι αποφάσεις λαμβάνονταν σε εθνικό επίπεδο τα πράγματα θα ήταν καλύτερα. Το ίδιο ισχύει και για μεγάλο τμήμα των ανέργων μεγαλύτερης ηλικίας.
– Οι επιχειρηματίες που βλέπουν ότι δεν μπορούν να επιβιώσουν σε συνθήκες ανοιχτού ανταγωνισμού. Στην κατηγορία αυτοί ανήκουν και γνωστοί κρατικοδίαιτοι και διαπλεκόμενοι του παρελθόντος, που είδαν τις δουλειές τους να μειώνονται κατακόρυφα στα χρόνια του ευρώ. Οι παραπάνω προτιμούν, μια οικονομία όπου δεν θα υπάρχει σοβαρός ανταγωνισμός και στην οποία θα μπορούν να κυριαρχούν όχι λόγω της ποιότητας προϊόντων και υπηρεσιών αλλά λόγω των σχέσεων με την πολιτική εξουσία και τα ΜΜΕ. Μια οικονομία δίχως ελέγχους από την ΕΕ, όπου το "παιχνίδι" θα μοιράζουν οι πολιτικοί, είναι το περιβάλλον που γνωρίζουν καλά και τους ευνοεί.
– Εκείνοι που έχουν τα χρήματα τους στο εξωτερικό και με την επιστροφή σε ένα υποτιμημένο νόμισμα, θα ενισχύσουν αυτομάτως τη δύναμή τους και θα
μπορούν να αγοράσουν αυτά που επιθυμούν σε πολύ χαμηλές τιμές.
– Οι ιδεοληπτικοί και οι οπαδοί του εθνικού απομονωτισμού. Πρόκειται για πρόσωπα (και στο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και σε άλλους χώρους) που θεωρούν ότι η Ελλάδα προσφέρεται για σοσιαλιστικά πειράματα και για να πραγματοποιηθούν τα πειράματα αυτά, είναι απαραίτητη η έξοδος απο την ευρωζώνη και την ΕΕ με το δεσμευτικό πλαίσιό τους, ώστε να μπορούν να πραγματοποιηθούν εθνικοποιήσεις, απαλλοτριώσεις, στροφή σε τρίτες χωρες κλπ.
– Οικονομολόγοι (κυρίως απο τις ΗΠΑ) που προσεγγίζουν το ζήτημα από τη θεωρητική του πλευρά και πιστεύουν ότι η ελληνική οικονομία δεν έχει τύχη σε μια νομισματική ένωση με σκληρό νόμισμα όπως το ευρώ. Επίσης με βάση τη θεωρία για τις βέλτιστες νομισματικές περιοχές (optimum currency areas) εξηγούν γιατί η ευρωζώνη είναι μια ατελής ένωση και δεν αφήνει αναπτυξιακά περιθώρια σε χώρες όπως η Ελλάδα. Ως εκ τούτου θεωρούν ότι η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα, ύστερα απο μια δύσκολη περίοδο, θα δώσεις αναπτυξιακές δυνατότητες, αφού λόγω της υποτίμησης θα μπουν λεφτά στη χώρα μας που θα γίνει πιο ανταγωνιστική. Επίσης το γεγονός οτι τα εισαγόμενα προϊόντα θα είναι ακριβά, θα δώσει την ευκαιρία στην εγχώρια παραγωγή προϊόντων και στη μείωση της ανεργίας. Παραγνωρίζουν όμως τις πολιτικές συνθήκες και τι σημαίνει για την Ελλάδα η έξοδος από την ευρωζώνη, αν και αναγνωρίζουν ότι η περίοδος μετάβασης στο νέο νόμισμα θα είναι εφιαλτική (Π.Κρούγκμαν).
– Ακραίοι κύκλοι στην ΕΕ, προεξάρχοντος του Β. Σόιμπλε, που δεν βλέπουν κυρίως την οικονομική πλευρά, αλλά την τιμωρητική και θεωρούν ότι η αποπομπή της Ελλάδας, θα λειτουργήσει παραδειγματικά για άλλες χώρες και θα ενισχύσει την ενότητα της ευρωζώνης πάνω σε πιο αυστηρούς κανόνες.
Η συζήτηση για τη δραχμή δεν είναι συγκυριακή. Οι ετερόκλητες δυνάμεις που υπερασπίζονται την εγκατάλειψη του ευρώ θα εκφραστούν και πολιτικά και η αντιπαράθεση ευρώ-δραχμή θα αποκτήσει νέα διάσταση τους μήνες που έρχονται. Τα ποσοστά των υποστηρικτών της δραχμής θα μειώνονται όσο θα σταθεροποιείται και θα βελτιώνεται η οικονομική κατάσταση κι όσο θα μειώνεται η εθνικιστική ρητορεία. Και τα δύο είναι ευθύνη των δυνάμεων που πιστεύουν ότι η καλύτερη προοπτική για τη χώρα είναι εντός της ΕΕ και του ευρώ.
ΥΓ. Τι πραγματικά σημαίνει η επιστροφή στη δραχμή, έχει αναλυθεί διεξοδικά και από οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και από τον ίδιο τον Αλ.Τσίπρα προσφάτως.
Capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Δεν γίνονται δεκτά υβριστικά μηνύματα