Ο Κικέρων (Marcus Tullius Cicero, 106-43 π.Χ) ήταν ένας από τους επιφανέστερους άνδρες της Ρώμης κι ο κορυφαίος από τους ρήτορες της αρχαιότητας μετά τον Έλληνα Δημοσθένη.
Σπούδασε στη Ρώμη και στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα των μεγαλύτερων ρητόρων και φιλόσοφων της εποχής του κι ασχολήθηκε με τη ρητορική και τη φιλοσοφία.
Θαύμαζε τον ελληνικό πολιτισμό και σε αυτόν αποδίδεται η φράση «Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται.»
Ο Κικέρων γνώριζε καλά τους Έλληνες της εποχής και τους απέδιδε σε διάφορους λόγους του ορισμένα χαρακτηριστικά που, κατά την γνώμη μου, αρκετοί από τους σημερινούς Έλληνες μπορούν κάλλιστα να αναγνωρίσουν στους εαυτούς τους ή στους διπλανούς τους.
Οι Έλληνες κατά τον Κικέρωνα:
Είναι κατ' αρχήν παραμυθάδες: «Οι Έλληνες πλάθουν πολλές ιστορίες· σε μια από αυτές παρουσιάζουν κάποιον πως αυτοκτόνησε από ένα υψηλό τείχος, όχι γιατί του συνέβη κάτι δυσάρεστο, αλλά γιατί είχε διαβάσει ένα σοβαρό και μεγαλόπρεπο βιβλίο του Πλάτωνα με θέμα τον θάνατο.»
(Pro Scauro 3-4).
Είναι ένα μείγμα τεμπελιάς, φλυαρίας και πολυμάθειας: «Με βάζετε να απαντήσω σε μια ερωτησούλα, σαν να είμαι κανένας Έλληνας, τεμπέλης και πολυλογάς και ίσως πολύξερος και πολυδιαβασμένος»
(De oratore 1, 162).
Οι διαφωνίες γύρω από μια λέξη πολύ ταλαιπωρούν τους Έλληνες, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για καβγάδες παρά για την αλήθεια
Είναι ακατάλληλοι ως δικαστές (5, Philipp. 12), απαράδεκτοι στις συνελεύσεις τους (Pro Sestio 126), παρατρεχάμενοι και κόλακες των ισχυρών (Pro Milone 55).
Νομίζω ότι μας γνώριζε αρκετά καλά...
IL
Σπούδασε στη Ρώμη και στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα των μεγαλύτερων ρητόρων και φιλόσοφων της εποχής του κι ασχολήθηκε με τη ρητορική και τη φιλοσοφία.
Θαύμαζε τον ελληνικό πολιτισμό και σε αυτόν αποδίδεται η φράση «Ει θεοί διαλέγονται, την των Ελλήνων γλώττη χρώνται.»
Ο Κικέρων γνώριζε καλά τους Έλληνες της εποχής και τους απέδιδε σε διάφορους λόγους του ορισμένα χαρακτηριστικά που, κατά την γνώμη μου, αρκετοί από τους σημερινούς Έλληνες μπορούν κάλλιστα να αναγνωρίσουν στους εαυτούς τους ή στους διπλανούς τους.
Οι Έλληνες κατά τον Κικέρωνα:
Είναι κατ' αρχήν παραμυθάδες: «Οι Έλληνες πλάθουν πολλές ιστορίες· σε μια από αυτές παρουσιάζουν κάποιον πως αυτοκτόνησε από ένα υψηλό τείχος, όχι γιατί του συνέβη κάτι δυσάρεστο, αλλά γιατί είχε διαβάσει ένα σοβαρό και μεγαλόπρεπο βιβλίο του Πλάτωνα με θέμα τον θάνατο.»
(Pro Scauro 3-4).
Είναι ένα μείγμα τεμπελιάς, φλυαρίας και πολυμάθειας: «Με βάζετε να απαντήσω σε μια ερωτησούλα, σαν να είμαι κανένας Έλληνας, τεμπέλης και πολυλογάς και ίσως πολύξερος και πολυδιαβασμένος»
(De oratore 1, 162).
Οι διαφωνίες γύρω από μια λέξη πολύ ταλαιπωρούν τους Έλληνες, οι οποίοι ενδιαφέρονται περισσότερο για καβγάδες παρά για την αλήθεια
Είναι ακατάλληλοι ως δικαστές (5, Philipp. 12), απαράδεκτοι στις συνελεύσεις τους (Pro Sestio 126), παρατρεχάμενοι και κόλακες των ισχυρών (Pro Milone 55).
Νομίζω ότι μας γνώριζε αρκετά καλά...
IL
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου
Δεν γίνονται δεκτά υβριστικά μηνύματα